چرا شبکه انتقال رمزارز اهمیت دارد؟

برای واریز رمزارز به صرافی کوین کده  و یا برداشت آن و واریز به کیف پولی دیگر باید به شبکه انتقال توجه داشته باشید که بین مبدا و مقصد یکی باشد.  

توجه داشته باشید که انتقال بین شبکه ای به صورت معمول امکان پذیر نیست. یعنی نمی‌توان به صورت مستقیم، یک توکن مثل تتر را از شبکه اتریوم به شبکه ترون انتقال داد. اما ظاهر برخی آدرس‌ها در برخی شبکه‌ها، مشابه یکدیگرند. مثلاً آدرس های شبکه اتریوم و اسمارت چین بایننس، به واسطه کپی بودن شبکه اسمارت چین از روی اتریوم، یکسانند. حتی در این موارد نیز امکان انتقال از شبکه اسمارت چین به اتریوم و بالعکس به صورت مستقیم وجود ندارد. بنابراین برای انتقال رمزارز، باید ابتدا از شبکه‌ای که قصد دارید برای انتقال استفاده کنید و پشتیبانی مقصد از آن شبکه مطمئن شوید! 

در برخی موارد یک توکن از طریق چند شبکه مختلف قابل انتقال است. در این موارد ما در انتخاب شبکه آزادی عمل بیشتری داریم و می‌توانیم شبکه‌های بیشتری را برای انتقال انتخاب کنیم. مانند استیبل کوین تتر که بر روی شبکه های بیت کوین، اتریوم، ترون و … قابل انتقال است.

موج دوم سیستم های امور مالی غیر متمرکز یا دیفای (DeFi) چیست؟

 ایده‌های پشت دیفای 2 هنوز در حال متبلور شدن هستند و پایداری کافی نیافته‌اند، به طور کلی، این مفهوم به نسل جدیدی از پروتکل‌های دیفای اشاره دارد که با آزمایش روی طراحی پروتکل و اقتصاد توکن ، سعی در حل برخی از مشکلات اصلی پروژه‌های موجود دارند. این تلاش‌ها عمدتا حول نوآوری در زمینه استخراج نقدینگی (Liquidity mining) متمرکز‌ند و هدفشان طراحی پروتکل‌هایی است که بتوانند مالک نقدینگی خود باشند و روی آن کنترل داشته باشند.

بیایید نکته اخیر را بیشتر باز کنیم. یکی از بزرگترین مشکلاتی که پروتکل‌های دیفای با آن دست و پنجه نرم می کنند، جذب نقدینگی به روشی پایدار و طولانی مدت است. اکثر پروتکل‌ها تصمیم می‌گیرند که در زمان راه‌اندازی، بخش بزرگی از توکن‌های بومی خود را به مشوق‌های استخراج نقدینگی اختصاص دهند. این روش معمولاً سرمایه زیادی را جذب می‌کند و می‌تواند رشد یک پروتکل را شدیدا تسریع کند. 

مشکل اصلی این روش چیست؟ 

اکثر صاحبان نقدینگی به پروتکل خاصی وفادار نیستند و در صورت ارائه مشوق‌های بهتر به سمت پروژه دیگری حرکت می‌کنند. همچنین این روش فشار فروش زیادی را به توکن بومی پروتکل تحمیل می‌کند وگاهی اوقات می تواند آن را با خطر حیاتی روبرو کند.

برخی از پروتکل‌ها سعی می‌کنند با قرار دادن وقفه‌هایی برای آزادسازی پاداش‌های استخراج نقدینگی (Vesting)، این مشکل را تا حدی کاهش دهند؛ اما این سیاست معمولا مشکل را به طور اساسی حل نمی‌کند؛ بلکه تنها زمان روبرو شدن با آن را به تعویق می‌اندازد.

هر پروتکلی که برنامه‌ استخراج نقدینگی را ارائه می‌کند، امیدوار است که پس از پایان استخراج نقدینگی، این پروتکل بتواند با ایجاد یک برند معتبر، متمایز کردن خود از رقبا و جذب نقدینگی طولانی ‌مدت، برای کاربران جذاب بماند.

انواع ایردراپ

همانطور که دیدیم، روش‌های مختلفی برای انجام ایردراپ ارز‌دیجیتال وجود دارد. به غیر از Airdrop استاندارد که به سادگی رمزارز را به چندین ‌‌کیف پول منتقل می‌کند، چند نوع دیگر نیز داریم. 

انواع مختلف ایردارپ عبارت است از

•       ایردراپ پاداشی

•       ایردراپ انحصاری

•       ایردراپ هلدر

ایردراپ پاداشی

ایردراپ پاداشی از کاربران می‌خواهد فعالیت خاصی را انجام دهند، مانند اشتراک‌گذاری پستی درباره آن پروژه در توییتر، جوین شدن به تلگرام رسمی‌پروژه، یا ایجاد یک پست و تگ کردن چند دوست در اینستاگرام. برای درخواست جایزه پاداشی، احتمالاً از شما خواسته می‌شود که فرمی‌را پر کرده و در آن آدرس ‌ و مدرکی مبنی بر انجام آن فعالیت‌ها را ارائه دهید.

ایردراپ انحصاری

ایردراپ انحصاری فقط ارزهای دیجیتال را به ‌کیف ‌پول‌های تعیین‌شده ارسال می‌کند. به طور معمول، گیرندگان این ایردراپ‌ها به نحوی سابقه کار با پروژه را دارند، مثلا ممکن است عضو فعال جامعه یا حامی‌اولیه پروژه باشند. در سپتامبر ۲۰۲۰، Uniswap صرافی غیرمتمرکز (DEX) 400 UNI را به هر ‌‌کیف پولی که قبل از تاریخ معینی با پروتکل آنها تعامل داشت، ارسال کرد. این توکن حاکمیت به دارندگان حق رای می‌داد که در مورد تصمیمات مربوط به توسعه پروژه در آینده رای دهند.

ایردراپ هولدر

ایردراپ هلدر بین آنهایی که مقدار مشخصی ارز دیجیتال را در ‌‌کیف پول خود نگه داشته بودند، توکن‌های رایگان توزیع می‌کند. تیم پروژه معمولاً یک اسکرین شات از دارایی‌های رمزنگاری کاربران در تاریخ و زمان خاصی می‌گیرد. اگر موجودی ‌‌کیف پول در آن زمان شامل حداقل کوین لازم جهت ایردراپ باشد، گیرندگان می‌توانند با توجه به دارایی‌هایشان در زمان گرفتن آن اسکرین شات، توکن‌های رایگان مطالبه کنند.بسیاری از پروژه‌های جدید توکن‌ها را به دارندگان ‌ بیت‌کوین (BTC)، اتریوم (ETH) یا BSC ارسال می‌کنند، زیرا آنها بزرگترین جوامع را در فضای ارز‌دیجیتال دارند. 

تگ و ممو در تراست ولت

علت وجود memo (ممو) این است که در برخی صرافی‌های ارز دیجیتال آدرس همه‌ی کاربران مشترک است و سیستم آن‌ها واریزی شما را از روی memo تشخیص می‌دهند (مانند بایننس کوین ).

 برای صرافی‌ها که به شما گفته‌اند وارد کردن تگ ضروری است، اگر تگ را وارد نکنید، ارز شما گم می‌شود و به آن دسترسی ندارید.

 هنگام انتقال ارز از تراست ولت به صرافی، تگ را از صرافی یا جایی که می‌خواهید به آن ارز بفروشید، دریافت کنید.

 به دلیل اینکه تراست والت یک کیف پول شخصی است و برای هر رمزارز یک آدرس منحصربه‌فرد تولید می‌کند، شما فقط از آدرس ساخته شده استفاده می‌کنید. در نتیجه، برای ارسال ارز به تراست ولت، نیاز به وارد کردن memo ندارید.

 تراست ولت memo یا تگ را برای هیچ رمزارزی ارائه نمی‌کند. بدون تگ هم می‌توانید ارز را به این کیف پول انتقال دهید.

رابطه توکن های NFT و متاورس

در دنیای فیزیکی می توان  هر شخص و مالکیت او را تعیین نمود. همچنین مشخص کرد که یک کالا اصلی و اورجینال و یا تقلبی است.

 هدف   متاورس تعاملبیشتر فعالیت های زندگی واقعی با دنیای مجازی است. بنابراین اصلی بودن کالا و مالکیت بر کالاها، در این دنیای سه بعدی امر مهمی می باشد.

منظور از توکن غیر مثلی  یا Non-Fungible Token  گروه ای از توکن‌ های کریپتو هستند  که با کمک فناوری بلاک‌ چین تولید می شوند و امکان تکثیر ندارند. توکن های NFT ، توانایی ایجاد اشیایی کاملا یونیک را می دهند که هرگز نمی توان از روی آنها نسخه کپی یا بدلی شان را ساخت. ساختار بلاک چین برای حفاظت از مالکیت اشیا فیزیکی به خوبی عمل می کند.

وجود ارزهای دیجیتال می تواند برای یک متاورس مفید باشد. آنها امکانات ایجاد یک اقتصاد دیجیتال با انواع گوناگون توکن های کاربردی و توکن های مجازی (NFT) را فراهم می آورند. استفاده از کیف پول های کریپتو مانند Trust Wallet و MetaMask بهترین سند مالکیت برای دارایی های دیجیتال هستند.